باجگیری گازی آمریکا از لبنان با ایجاد بحران سوخت/ پول سوخت ایران چطور تسویه می‌شود؟
تاریخ انتشار: ۱۶ شهریور ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۰۴۱۳۵۷
کارشناس مسائل لبنان گفت: سیاست آمریکا، فشار بر مردم لبنان به خصوص شیعیان این کشور بود، تا با اعمال فشار اقتصادی ناشی از تحریم‌های نانوشته آمریکا، مردم لبنان به خشم آمده و علیه جبهه مقاومت موضع بگیرند.
به گزارش قدس آنلاین، بحران سوخت در لبنان در روزهای گذشته به یکی از چالش‌های جدی این کشور تبدیل شده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
با جدی‌تر شدن این بحران در لبنان و انفعال دولت در تامین سوخت موردنیاز مردم، پیشنهاد واردات بنزین از ایران با لیره لبنان توسط حزب‌الله لبنان مطرح شده و مورد پیگیری قرار گرفت تا تداوم روند فعلی بحران سوخت، منجر به تشدید تنش‌های اجتماعی و امنیتی در این کشور نشود. بدین صورت پس از پیگیری و تلاش حزب‌الله برای واردات سوخت از ایران، تاکنون سه نفتکش حامل سوخت از ایران به سمت این کشور حرکت کرده‌اند.
بر اساس ردیابی کشتی‌ها نخستین نفتکش ایرانی هنوز به کانال سوئز نرسیده و دومین تانکر هنوز از قلمرو ایران خارج نشده، اما بندر را ترک کرده و سومین تانکر هم در حال ترک ایران است و حدود ۱۰ تا ۱۲ روز طول میکشد که به کانال سوئز برسد. اما با وجود ارسال محموله‌های سوخت ایران، وزیر انرژی سوریه در مصاحبه‌ای اعلام کرده است که دولت لبنان هیچ مجوزی برای واردات سوخت از ایران صادر نکرده است. در نتیجه معلوم نیست جزئیات برنامه حزب‌الله برای تامین سوخت موردنیاز لبنان چیست.
در این بین سوالات زیادی پیرامون دلایل ایجاد بحران سوخت در لبنان وجود دارد که عبارت است از:
ماجرای بحران سوخت در لبنان چگونه ایجاد شد؟ چه تغییری نسبت به گذشته رخ داده که در لبنان بحران سوخت ایجاد شده است؟
آیا آمریکا در ایجاد بحران سوخت در لبنان نقش داشته است؟ اگر بله نقش آمریکا چیست؟ چه هدفی را با ایجاد یا کمک به تقویت این بحران در لبنان دنبال می‌کند؟
فروش سوخت ایران به لبنان چه تاثیری در فضای سیاسی لبنان و نگرش مردم خواهد داشت؟ و چه فوایدی را به همراه دارد؟
محموله‌های سوخت ایران چگونه به لبنان صادر می‌شود؟ از چه مسیری این صادرات صورت می‌گیرد؟ در بعد مالی چگونه پول این سوخت تسویه خواهد شد؟
در این راستا برای پاسخ به پرسش‌های مطرح شده با محمود علوی کارشناس مسائل لبنان و سردبیر پایگاه لیبانیران (libaniran) به گفتگو نشستیم.
مشروح این مصاحبه به شرح زیر است:
روایتی از آشفته بازار سوخت در لبنان
* وضعیت فعلی سوخت در شهرهای مختلف لبنان چگونه است؟ لبنان به چه سوخت‌هایی نیاز دارد؟
علوی: در پاسخ به این سوال شما باید عرض کنم، وضعیت سوخت در شهرها و روستاهای مختلف لبنان بحرانی است. بسیاری از پمپ بنزین‌ها بسته هستند و برخی که باز هستند با صف‌های طولانی مواجه هستند. به طوری که مثلا بارها کل اتوبان بیروت به جنوب لبنان به جهت ترافیک پشت پمپ بنزین مسدود شده است. بارها خودروهایی که با سرعت به انتهای ترافیک ناشی از صف بنزین می‌رسند تصادف کرده و تلفات هم داشته‌اند. برخی مردم عقیده دارند بنزین در مناطق مسیحی بیشتر یافت می‌شود و برای همین به مناطق شرق بیروت می‌رفتند تا بنزین پیدا کنند.
لبنان نیاز به بنزین سوپر و معمولی و گازوییل دارد و کمبود سوخت باعث اخلال در حمل و نقل در این کشور شده و هزینه را بالا برده است. قبلا پالایشگاهی در طرابلس وجود داشت که در جنگ‌های داخلی خسارت دید. بعد از بر سر کار آمدن سعد الحریری، دولت لبنان به سمت خصوصی سازی رفت. در نتیجه واردات سوخت را به صرفه‌تر از بازسازی و راه اندازی مجدد آن پالایشگاه تشخیص دادند و آن را به حال خود رها کردند و تعمیر نکردند.
بحران سوخت در لبنان تحت تاثیر افزایش قیمت ارز رقم خورد
* ماجرای بحران سوخت در لبنان چگونه ایجاد شد؟ مگر چه تغییری نسبت به گذشته رخ داده که در لبنان بحران سوخت ایجاد شده است؟
علوی: بحران سوخت لبنان به طور مستقیم ناشی از افزایش قیمت ارز در این کشور است که دلایل این افزایش بی‌سابقه ارز را خدمتتان عرض می‌کنم. قیمت دلار در لبنان حداقل در ۲۷ سال گذشته ثابت و روی هر دلار معادل حدودا ۱۵۰۰ لیره ثابت بود (بین ۱۵۰۷ تا ۱۵۱۵)، اما به ناگهان از اول آگوست ۲۰۱۹ افزایش یافت و در ۲۲ جولای ۲۰۲۱ به بالای ۲۲ هزار لیره رسید.
در این راستا دولت برای خرید اقلام ضروری مثل دارو، سوخت و مواد غذایی ارز حمایتی تخصیص داد که باعث شد قیمت سوخت و برق علیرغم افزایش قیمت دلار افزایش پیدا نکند. اما این موضوع باعث نارضایتی رئیس بانک مرکزی شد که این کار را هدر دادن ذخایر ارزی کشور می‌دانست. به همین جهت در صدور حواله‌های خرید سوخت تعلل می‌کرد که باعث کمبود بنزین و گازوییل در کشور شد و صف‌های طولانی در پمپ بنزین‌ها تشکیل شد.
در این بین فساد و قاچاق سوخت و احتکار آن مشکلات لبنان را دوچندان کرده و بحران سوخت را تشدید کرد. مثلا گفته می‌شود خود شرکت‌های واردکننده مقداری از سوخت را که با دلار ۱۵۰۰ وارد کرده‌اند اما در بازار سیاه به قیمت دلار آزاد می‌فروشند. توزیع سوخت باقیمانده در مخازن طرابلس در شمال و الزهرانی در جنوب این کشور انجام می‌شود و شرکت‌های توزیع کننده سوخت، تانکر سوخت‌رسان و حتی پمپ بنزین‌ها گاهی در قاچاق سوخت نقش دارند.
به طور مثال راننده‌ای با تانکر ۲۰ هزار لیتر سوخت می‌آورد ولی امضا می‌گیرد که فقط ۱۵ هزار لیتر آن را خالی می‌کند و تحویل پمپ بنزین می‌دهد. حتی برخی افرادی با این انگیزه در صف پمپ بنزین می‌ایستند که بنزین خود را در بازار سیاه بفروشند، به حدی که گفته شد ۷۰ درصد افرادی که در صف پمپ بنزین هستند چنین کاری را انجام می‌دهند.
تحریم‌های آمریکا و عربستان باعث ایجاد بحران ارزی در لبنان شده است
* شما اشاره کردید که بحران سوخت تحت تاثیر افزایش قیمت ارز در لبنان اتفاق افتاد. دلیل افزایش قیمت ارز چه بود؟ سیاست‌های بانک مرکزی لبنان باعث این اتفاق شد؟
علوی: لبنان کشوری با اقتصاد آزاد است که عمده مایحتاج خود را ازطریق واردات تامین می‌کند. بیش از ۲۰ میلیارد دلار در سال ارزش واردات این کشور بوده و تنها ۳ میلیارد صادرات داشته است. صادرات لبنان محدود به محصولات کشاورزی و مقداری هم تولیدات صنعتی است. در گذشته لبنان برای تامین بودجه کشور تا حدود زیادی روی صنعت توریسم حساب باز می‌کرد که البته پس از جنگ سوریه این صنعت نیز با مشکلاتی روبرو شد.
پس از دشمنی عربستان با لبنان به خاطر شکست تروریست‌ها در سوریه، تحریم توریسم لبنان به اوج خود رسید. از طرف دیگر آمریکا به مبارزه مالی با حزب الله روی آورد که تلاش کرد جلوی انتقال پول به لبنان توسط شهروندان ثروتمند این کشور که در خارج ساکن هستند گرفته شود. با این فشارها و کنترل کانال‌های انتقال پول، میزان انتقال میلیاردها دلار از درآمدهای لبنانی‌های مهاجر به کشور کاسته شد و بدین صورت بحران ارز در این کشور ایجاد شد.
چشم طمع آمریکا به گاز و آب لبنان
* پس آمریکا در ایجاد بحران ارزی و به تبع آن بحران سوخت نقش داشته است. بیشتر در این باره توضیح دهید. آمریکا چه هدفی را با ایجاد یا کمک به تقویت این بحران در لبنان دنبال می‌کند؟
علوی: سیاست آمریکا، فشار بر مردم لبنان به خصوص شیعیان این کشور بود، تا با اعمال فشار اقتصادی ناشی از تحریم‌های نانوشته آمریکا، مردم لبنان به خشم آمده و علیه جبهه مقاومت موضع بگیرند. آمریکا می‌خواست از طریق این جنگ اقتصادی، لبنانی‌ها سلاحِ مقاومت را رها کنند. حدود مرزهای دریایی را بنا به خواست رژیم صهیونیستی قبول کند و قسمتی از منابع گازی خود را به این رژیم واگذار کنند و به قطار عادی سازی روابط اعراب با اسراییل بپیوندند.
سفارت آمریکا در لبنان در این میان نقش بسزایی در ایجاد این بحران و گره زدن دستان آمریکا بر گلوی مردم لبنان داشته است. به تازگی مشخص شده از سال ۲۰۱۸ برنامه فشار بر لبنان آغاز شده است و آمریکایی‌ها از قبل به برخی همپیمانان خود نیز وقوع بحران سوخت در لبنان را اعلام کرده بودند.
میلیون‌ها لیتر بنزین توسط جریان تابع آمریکا در لبنان احتکار شده است
بدین صورت همپیمانان آمریکا برای ذخیره‌سازی بنزین و گازوئیل در خودِ سفارت آمریکا و اماکن دیگر اقدام کرده بودند. در بازرسی‌های نیروهای امنیتی لبنان، میلیون‌ها لیتر بنزین که توسط برخی شخصیت‌های بزرگ جریان‌های تابع آمریکا و عربستان احتکار شده بود کشف شد و مشخص شد آنها در ایجاد این بحران دست داشته‌اند.
وقتی سید حسن نصرالله تهدید کرد اگر دولت نتواند به مشکل مردم رسیدگی کند، حزب الله از ایران سوخت موردنیاز کشور را تهیه خواهد کرد، به سرعت به خواست سفیر آمریکا، رئیس بانک مرکزی چند حواله خرید سوخت را امضا کرد تا بهانه از حزب الله گرفته شود. با بالا گرفتن دوباره بحران سوخت، حزب الله اعلام کرد اولین کشتی حامل سوخت خریداری شده از ایران به راه خواهد افتاد.
بعد از سخنرانی سیدحسن نصرالله برخی نوچه‌های رسانه‌ای آمریکا و عربستان به این اظهارات واکنش نشان دادند و برخی با تمسخر و برخی با انکار با آن مخالفت کردند و حتی برخی به دروغ مدعی شدند که حزب الله از سوریه سوخت خواهد آورد و دارند نمایش بازی می‌کنند که از ایران سوخت آورده‌اند.
۶۵ درصد مردم لبنان چشم به راه بنزین و گازوئیل ایرانی هستند
* صادرات سوخت از ایران به لبنان چه تاثیری در فضای سیاسی لبنان و نگرش مردم خواهد داشت؟
علوی: خرید سوخت از ایران آنچنان در جامعه لبنان با استقبال روبرو شد که حتی نماینده حزب قوات لبنانیه در پارلمان لبنان که مخالف ایران و حزب الله هستند از این اقدام حمایت کردند. یک نظرسنجی نشان می‌دهد ۶۵ درصد لبنانی‌ها بنزین و گازوییل وارد شده از ایران را خواهند خرید. این درحالی است که کل جمعیت شیعیان لبنان تازه اگر فرض کنیم همه آنها با ایران موافق باشند فقط ۳۰ درصد جمعیت کشور است.
با اعلام به راه افتادن کشتی دوم و سپس وعده کشتی سوم، آمریکا به تکاپو افتاده است و مدعی شد گاز از مصر و برق از اردن برای لبنان خواهد فرستاد و نباید لبنان از ایران سوخت بخرد. البته هر دوی آنها نیازمند عبور از خاک سوریه است که با تحریم قیصر (سزار) عملا امکان چنین کاری فراهم نبود.
وقتی سوخت ایران شعله‌های بحران در لبنان را خاموش می‌کند
به این ترتیب آمریکا مجبور شد تحریم خودش علیه سوریه را نقض کند و بی‌خیال ماجرا شود. با چراغ سبز آمریکا پس از سال‌ها قطع رابطه‌ی دولت لبنان با سوریه، هیئتی از وزرای لبنانی به سوریه رفتند تا دریافت انرژی از طریق سوریه را مورد بررسی قرار دهند که سوریه با آغوش باز با این موضوع برخورد کرد.
همچنین هیئتی از بزرگان و شخصیت‌های دروزی روز گذشته با بشار اسد دیدار کردند که نشان می‌دهد آمریکا در تحریم سوریه و جلوگیری از برقراری رابطه لبنان با آن شکست خورد. به نظر بنده سوخت خریداری شده از ایرانی‌ها هم بحران سوخت لبنان را حل خواهد کرد و روابط لبنان و سوریه را احیا کرد.
سوخت ایران بعد از تخلیه در بندر بانیاس سوریه به صورت زمینی به لبنان منتقل می‌شود
* این سوخت چگونه به لبنان صادر می‌شود؟ از چه مسیری این صادرات صورت می‌گیرد؟ در بعد مالی چگونه پول تسویه می‌شود؟
علوی: سید حسن نصرالله اعلام کرده بود خرید سوخت از ایران با لیره لبنان انجام خواهد شد. یعنی با حذف دلار از مبادلات بین دو کشور تاثیر جنگ ارزی علیه ایران، لبنان و کشورهای محور مقاومت را از بین بردند. کشتی‌های نفتکش از دو مسیر می‌توانند به لبنان برسند. یکی از طریق کانال سوئز که طبق اطلاعات دریانوردان حدود ۱۲ روز حداقل به طول می‌انجامد و دیگری دور زدن قاره آفریقا و عبور از تنگه جبل الطارق که ظاهرا ۴۵ روز طول میکشد.
دولت لبنان به دلیل همراهی و وجود مهره‌های تابع آمریکا و عربستان در آن و ترس دولت و مسئولین و فرزندانشان از مشمول شدن به تحریم آمریکا، مخالف تخلیه سوخت در بنادر لبنان هستند، لذا حزب الله نخواست در لبنان تنش‌آفرینی کند و به زور و برخلاف خواست همه کشتی را در خود لبنان تخلیه کند، به همین دلیل کشتی حامل سوخت ایران ابتدا به به بندر بانیاس سوریه رفته و در آنجا تخلیه سوخت انجام خواهد شد و با تانکرهای سوخت‌رسان به لبنان وارد می‌شود.
منبع: فارس
انتهای پیام/
منبع: قدس آنلاین
کلیدواژه: باجگیری آمریکا بحران سوخت لبنان پول ایران بحران سوخت در لبنان آمریکا و عربستان افزایش قیمت ارز بحران در لبنان مردم لبنان سوخت از ایران پمپ بنزین ها ایجاد بحران سوخت ایران دولت لبنان خرید سوخت ایجاد شد حزب الله
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۰۴۱۳۵۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ماجرای «میدان گازی آرش» در آستانه پیچیدگی؛ چه باید بکنیم؟
فرارو- میدان گازی آرش، یک میدان گاز طبیعی در شمال خلیج فارس با ۲۲۰ میلیارد متر مکعب گاز، همچنان محل مناقشه بین ایران، کویت و عربستان است. یکی از موانع اصلی حل و فصل مناقشه بین ایران و سایر مدعیان تملک بر این میدان گازی، شکست در تعیین مرزهای مشترک دریایی است.
به گزارش فرارو، مقام‌های کشور تاکید دارند که ۴۰ درصد از این میدان گازی در آب‌های سرزمینی ایران و ۶۰ درصد در منطقه بی طرف تقسیم شده بین کویت و عربستان سعودی قرار دارد، اما درطرفین عربستانی و کویتی تاکید دارند که کل میدان گازی در منطقه بی طرف قرار دارد و ایران هیچ حقی بر آن ندارد.
اکنون در شرایطی که این معمای گازی حل نشده است، کویت و عربستان مناقصه توسعه میدان گازی آرش را برگزار کرده و مدعی شده اند در قالب این مناقصه به زودی به هدف برداشت روزانه ۸۰۰میلیون فوت مکعب گاز از این میدان خواهند رسید. درواقع کویت و عربستان معتقدند ایران در میدان گازی آرش سهمی ندارد و این دو کشور عربی باید نسبت به توسعه آن اقدام کنند.
ناصر کنعانی سخنگوی وزارت امور خارجه در پاسخ به تکرار ادعای یک جانبه کویت درباره میدان گازی آرش در بیانیه پایانی سفر امیر کویت به مصر، ضمن مردود دانستن این ادعا گفت: «تکرار این ادعا‌های یک‌جانبه و بی اساس از سوی طرف کویتی مایه تأسف است. همانند قبل از طرف کویتی برای دستیابی به توافقی پایدار که مبتنی بر همکاری‌های دوستانه و منافع مشترک باشد، دعوت به عمل می‌آوریم.»
جواد اوجی، وزیر نفت ایران نیز بارها بر اهمیت همکاری برای بهره برداری از این میدان گازی تاکید و اعلام کرده ایران آماده است ضمن گفتگو با مقام‌های کویت و عربستان به یک اجماع نظر برسد. محمد دهقان، معاون حقوقی رئیس جمهور نیز در متنی که مدتی پیش در حساب کاربری خود در شبکه اجتماعی ایکس منتشر کرد نوشته است: «جمهوری اسلامی ایران تحت هیچ شرایطی از «حق مکتسبه» خود در میدان مشترک گازی آرش عقب‌نشینی نخواهد کرد. موضوع باید «با گفتگو» حل شود و «به‌هیچ‌وجه اجازه اقدام یک جانبه در برداشت از این میدان را نخواهیم داد.»
با این وجود از حدود یک سال پیش و به طور دقیق‌تر مرداد ماه سال گذشته عربستان و کویت بر سر آغاز پروژه توسعه میدان گازی آرش به توافق کامل رسیدند و مقامات شرکت نفت «خلیج کویت» و مسئولان شرکت نفت عربستان (آرامکو) در جلسه‌ای مشترک اعلام کردند که طبق یک جدول زمان‌بندی شده و مورد توافق، کار توسعه این میدان گازی را پیش خواهند برد. اکنون و با توجه به انتشار خبر‌هایی درباره تلاش‌های دو کشور برای توسعه میدان گازی از طریق مناقصه، پرسش‌هایی مطرح است از جمله این که بهترین راهکار پیش روی ایران درباره میدان گازی آرش چیست و درموارد مشابه، حقوق بین الملل چه پیشنهاداتی را ارائه می‌کند؟ حسن مرادی، کارشناس حوزه حقوق انرژی و عضو هیئت علمی دانشگاه تهران در گفتگو با فرارو به این پرسش‌ها پاسخ داده است:
ماجرای میدان گازی آرش در آستانه پیچیدگی قرار داردحسن مرادی به فرارو گفت: «میدان گازی آرش که از سوی کشورهای عرب منطقه به نام الدره شناخته می‌شود، در یک وضعیت بسیار ویژه و خاص قرار دارد. این میدان گازی به طور مشترک در آب‌های ایران، عربستان و کویت قرار دارد و در نتیجه هر سه کشور می‌توانند درباره مالکیت این میدان گازی، ادعا داشته باشند؛ بنابراین ابهام بزرگی مطرح است که کدام کشور بیشترین تملک را بر این میدان گازی دارند یا اساسا ظرفیت‌های برداشت از این میدان گازی از سوی هر کشور باید با چه درصد‌هایی مشخص شود. در وضعیتی که با چنین ابهامی رو به رو هستیم، ساده‌ترین و بدیهی‌ترین پاسخ در حقوق بین الملل، تعیین مرز‌ها و استفاده اشتراکی و مسالمت آمیز از این میدان گازی است. نه کویت و نه عربستان، در حوزه میادین گازی و نفتی کمبودی دارند یا به لحاظ اقتصادی حیاتشان به این یک میدان گازی وابسته شده است، بنابراین به نظر می‌رسد موضوع میدان گازی آرش شکل و شمایل سیاسی گرفته است و از حالت عادی خارج شده است.»
وی افزود: «معتقدم در این نوع موارد دیپلماسی بسیار کارساز است و باید جلساتی جدی و چند جانبه در این خصوص تشکیل شود. مهم نیست که این ملاقات‌ها و رایزنی‌ها قرار است تا چه زمانی به طول بینجامد، اما لازم است کشورهای مدعی درباره میدان گازی آرش از گام اول یعنی کارشناسی میدان گازی تا استخراج را با یکدیگر حل کنند. وقتی دو کشور عربستان و کویت با یکدیگر متحد شده اند به این معناست که به زودی و در قالب قرارداد‌هایی با شرکت‌های خارجی وارد مرحله استخراج خواهند شد و دقیقا همین جا است که ماجرا پیچیده‌تر از قبل می‌شود. درواقع تا پیش از شروع همکاری با کمپانی خارجی، طرف حساب ایران کشورهای مدعی بر مالکیت میدان گازی هستند، اما به محض انعقاد قرارداد، یا قراداد‌ها با شرکت‌های خارجی، طرفین دیگری نیز درباره میدان گازی آرش مدعی خواهند شد.»
به یک داور بی طرف بین المللی نیاز داریماستاد حقوق اقتصاد و انرژی دانشگاه تهران در ادامه گفت: «به دلایل متعددی از جمله قریب الوقوع بودن حضور شرکت‌های خارجی در پروژه استخراج این میدان گازی، بسیار مهم است که مقامات ایرانی هر چه سریعتر، ضمن درک اهمیت این موضوع اقدامات دیپلماتیک را آغاز کرده و وارد گفتگو با طرفین شود. حتی می‌توان برای کاهش تنش‌های احتمالی از حضور یک ناظر خارجی در گفتگو‌ها استفاده کرد که داوری بی طرفانه را انجام دهد. در غیر این صورت احتمال افزایش تنش بین کشورهای مذکور بسیار بالا است. به لحاظ قانونی ما territory water (قلمرو آبی) خود را داریم و Exclusive economic zone (منطقه اقتصادی ویژه) به وسعت ۲۰۰ مایل دریایی داریم که منطقه‌ای اقتصادی انحصاری و مختص ما است. افزون بر این‌ها ما آب‌های سرزمینی و سواحل خاص خود را داریم که همه این ها، قوانین و حقوق منحصر به خود را دارد. ما می‌توانیم برای احقاق حقوق خود به مجامع بین المللی شکایت کنیم یا کار را در سطح بالاتری پیگیری کنیم، اما مسئله این است که اصلا چرا باید چنین کاری انجام دهیم وقتی مسیر دیپلماسی و گفتگو باز است؟»
وی افزود: «بنابراین اگرچه به لحاظ حقوق بین المللی راه‌هایی برای داوری و احقاق حق ما وجود دارد و می‌توان این موضوع را این‌گونه حل کرد، اما راه دیپلماسی، یک راه استانداردتر و نزدیک‌تر است. اگر سه کشور به توافق برسند که یک کشور دیگر به عنوان طرفی که نافع نیست وارد عمل شود و این اختلاف را حل کند. سواحل دریا‌ها در هر کشور کنگره‌هایی دارد و نوک مخروط این کنگره ها، نسبت به انتهای مخروط متفاوت است. پدیده جدیدی در حقوق بین الملل دریا‌ها به وجود آمده و آن جزایر مصنوعی است. مثلا امارات متحده عربی جزایر مصنوعی ساخته است که بسیار عظیم هستند. این معنای افزایش سطوح خشکی و از بین بردن سطوح دریایی است، بنابراین دقت کنیم که هر اندازه سطوح خشکی پیش می‌رود، مرزهای دریایی بین المللی تغییر می‌کند. حالا پرسش این است که آیا این جزایر مصنوعی مرجعیت یا موضوعیت دارند؟ این موارد را نیز در حقوق بین المللی دریا‌ها داریم که حل نشده باقی مانده. هدف از طرح این مثال این است که تاکید کنم داوری درباب مسائل مشابه تا چه حد دشوار است.»
این کارشناس حوزه انرژی گفت: «برای حل این موضوع در نهایت بهتر است از طریق مسالمت آمیز مشکل را حل کنیم. این روش شامل جلسات کارشناسی دقیق و حرفه‌ای و دعوت از مقام‌های حوزه انرژی کشورهای مدعی در میدان گازی آرش است. حتی اگر قرار است از این سطح فراتر رفته و اقدام قانونی کنیم باید در نهایت مسالمت و بدون درگیری وارد عمل شویم. اما در این زمینه باید شتاب کنیم، چون زمان در حال از دست رفتن است.»
امیدواری ژینولا به کامبک پاری سن ژرمن مقابل دورتموند: آنها از نظر جسمانی، تکنیکی و تاکتیکی آماده هستند